Nyree Keats

Helen!

Imię: Nyree Keme William
Nazwisko: Keats
Wiek: 17,5 lat
Wygląd: Półdługie brązowe włosy, które czasami wydają się być blond lub czarne, ale to zależy od ilości światła w pokoju i pory roku. Trudno stwierdzić czy są proste czy kręcone – czasami są proste, innym razem kręcone a jeszcze innym razem są czymś pomiędzy. Jego oczy są niebieskie, a czasami szare. Nyree jest dobrze zbudowany i wysportowany. Ma 185 cm wzrostu i niedowagę. Na plecach ma wytatuowany napis Never look back (tł. Nigdy nie patrz wstecz) [link widoczny dla zalogowanych] oraz tatuaż drutu kolczastego na lewym nadgarstku [link widoczny dla zalogowanych]. Według niektórych przystojny, jednak on nie zwraca uwagi na swój wygląd.

+ [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych]
Historia: To była miłość od pierwszego wejrzenia - lubili powtarzać Evan i Sylvia. Poznali się na studiach gdy Sylvia miała 18 lat, a Evan 20. Szybko zrozumieli że są sobie przeznaczeni. Wzięli ślub i kupili dom w Carrionville – miasteczku niedaleko tego w którym studiowali. Evan założył własną firmę, kilka miesięcy później okazało się, że Sylvia zaszła w ciąże. Wtedy młoda kobieta przerwała studia i zamieszkała z mężem. W marcu 1995 roku urodził się Nyree w dosyć nietypowych okolicznościach. W dniu narodzin, jego matka wraz z ojcem wybrali się w gościnę do rodziców Sylvii. Ku ich zdziwieniu nikogo nie zastali w domu, więc ruszyli do pobliskiego sadu pomarańczowego w którym pracowali rodzice ciężarnej. Dopiero po wyjściu z samochodu i ruszeniu w stronę rzędu drzewek pomarańczowych, Sylvia zdała sobie sprawę, że odeszły jej wody. Nie ma to jak urodzić pierworodnego w sadzie pełnym rozegzaltowanych pomarańczy. Kilka sekund po urodzeniu się, rozegzaltowana pomarańcza spadła z drzewa i trafiła dzidzi-Nyree'a prosto w głowę. Mimu ryków dzieciaka, rozanielona Keats wpadła na genialny pomysł by nazwać synka Keme Cam co po gaelickim i wietnamskim znaczyło Sekretna Pomarańcza (wymyśliła to zapewne dlatego, bo nie znała słowa Atakująca). Jednak Evan postanowił porozmawiać z żoną przekonując ją, że nazwanie syna Sekretną Pomarańczą nie jest dobrym pomysłem. Wspólnie ustalili, że nazwą chłopca Nyre Keme. Razem z Sylvii wrócili do domu jej rodziców gdzie postanowili nadać chłopcu jeszcze jedno awaryjne imię. Wpadli na nie spoglądając na najbliższą książkę – Otello Williama Shakespeare'a. W taki oto sposób chłopiec został nazwany jako Nyre Keme William Keats. Nasuwa się jedyne pytanie – Dlaczego nazywa się Nyree zamiast Nyre? Odpowiedź jest prosta – błąd urzędowy. Mimo tego chłopak reaguje na obie wersje imienia.
Tak więc Nyree – chłopiec który przeżył uderzenie pomarańczy - urodził się w dosyć majętnej rodzinie z rozwijającą się firmą i dużym domkiem przy plaży w Carrionville. Keme od małego rozwijał się dosyć szybko i bezproblemowo, a historia o oberwaniu pomarańczą poszła w niepamięć. Gdy chłopiec miał dwa lata, jego rodzice planowali wyjechać wraz z nim do Japonii do starych znajomych mimo że Sylvia była w dziewiątym miesiącu ciąży. Pech chciał, że Keats'owie zapomnieli zabrać syna ze sobą i uświadomili to sobie dopiero w samolocie. Szybko zadzwonili po policje, która oddała dzieciaka odpowiedniej instytucji. Następnego dnia po Will'a przyleciał ojciec nic nie mówiąc. Chłopiec przespał całą drogę nawet nie zdając sobie sprawy, że leciał samolotem. Gdy przyjechał do Kraju Kwitnącej Wiśni, a dokładniej do domu rodziny Fujimoto u których zatrzymali się jego rodzice, dowiedział się, że jego matka urodziła w samolocie jego siostrzyczkę - Saki. Niestety chłopiec wtedy uznał, że dziewczynki biorą się z samolotów, a chłopcy z pomarańczy i mimo upływu lat do tej pory wierzy w tą przedziwną teorie jednocześnie znając mhhroczną prawdę.
Dalsze lata życia chłopaka minęły spokojnie. W wieku pięciu lat matka posłała go do szkoły muzycznej gdzie zaczął grać na fortepianie i sześć miesięcy później poroniła kolejne dziecko. Keats uznał, że powodem nienarodzenia siostrzyczki był brak samolotu. Głównie przez takie dziecięce rozumowanie kilka dni później dał matce zabawkę samolot ze słowami „samolocik by siostrzyczka się urodziła”. Wtedy, z niezrozumiałych dzieciakowi powodów, matka uciekła do swojego pokoju płacząc. Od tamtego czasu jego matka zaczęła się według Keme'a dziwnie zachowywać. Wtedy właśnie do jego domu zaczęli przychodzić lekarze do matki oraz opiekunka do dzieci, która zapewne była pochodzenia japońskiego. Właśnie ona nauczyła chłopaka płynnie czytać, ale i tak odczuwał do niej niechęć. Tak więc lata mijały, Saki rosła, Nyree dostawał świetne stopnie w szkole publicznej jak i muzycznej. Na miejsce matki coraz częściej wciskała się opiekunka. Gdy szatyn miał 7,5 lat jego matka zaczęła normalnieć. Częściej wychodziła z pokoju, zaczęła rozmawiać z domownikami, zajęła się pracami domowymi i opiekowała się dziećmi. Po prostu wyleczyła się, ale czy na pewno? Opiekunka odeszła z swojej posady zostawiając po sobie tylko stary tom Sherlocka Holmesa. Pół roku później zdrowie psychiczne Sylvii znowu uległo zmianie, ale zdecydowanie na gorsze. Owego ponurego dnia gdy chłopiec miał lat 8, matka zamknęła go z siostrą w pokoju na piętrze z wentylacją na klucz zostawiając im jedynie kanapki. Nyree spróbował się wydostać z pokoju i uciszyć wrzeszczącą siostrę. Niestety dzieci nie są w stanie wysadzać drzwi jednym kopnięciem. Dlatego właśnie William spokojnie podszedł do telefonu stacjonarnego i zadzwonił na policje opowiadając o tym, że zamknięto go w pokoju. Zapewne zabrzmiało to bardzo dziecinnie co tłumaczy, że na miejsce przyjechał aż jeden młody policjant. Wtedy stało się jasne co zrobiła pani Keats - w kuchni znaleziono jej martwe ciało i kuchenkę z włączonym gazem. Niedoświadczony policjant pootwierał okna w domu, zadzwonił po wsparcie i od razu pognał na górę po znajdujące się tam dzieci. Niestety nie dał rady utrzymać Nyree'a długo w pomieszczeniu. W ten oto sposób chłopiec zbiegł na dół gdzie zastał martwą rodzicielkę. Dosyć długo zajęło policjantom odciąganie go od trupa. Potem chłopcem zajął się psycholog, a później trafił na tygodniową hospitalizacje. Jednym z głównych wspomnień z tego czasu były ciągłe pytania dorosłych i różne testy. Po krótkim czasie stało się jasne, że wspomnienie martwej matki zostanie w psychice chłopaka na zawsze. Na dodatek stwierdzono u Keatsa anhedonię czyli brak odczuwanie przyjemności. Cały optymizm i radość zniknął z życia chłopaka. Po tygodniu wraz z psychologiem wrócił do domu. Kolejnym ważnym wydarzeniem była kłótnia ojca z psychologiem o to czy ma iść na pogrzeb czy nie. W ostateczności zabrano go na cmentarz, ale nie dopuszczono do otwartej trumny. Po pogrzebie Nyree i Evan wrócili do domu. Saki przez dwa miesiące dopytywała się gdzie jest mama (często naswet wydzwaniała po różnych instytucjach), aż wreszcie Nyree wrzasnął, że umarła. Później zaczęły się tłumaczenia Evana o tym, że mamusia siedzi w niebie i gdy ta się rozpłakała – kochany tatuś obiecał, że kupi jej komputer na pocieszenie. Ohh, serio Evan? Zamiast mamusi dasz komputer? Jakaś zbuntowana pomarańcza uszkodziła ci głowę czy może doniczka?
Kilka kolejnych dni Keme spędził błąkając się po domu aż wreszcie znalazł tom Sherlocka zostawiony przez opiekunkę. W ten sposób Nyree na dobre wciągnął się w świat książki. Dopiero po jakimś czasie zdał sobie sprawę, że i Evan uciekł od rzeczywistości oddając się w stu procentach pracy i interesom.
Nyree kolejne lata spędził pod opieką wielu lekarzy, psychologów i innych strasznych panów i pań w dziwnych ubrankach. Kolorowych tabletek oczywiście nie zabrakło. Nie zabrakło również nowych książek dla chłopca. Mitologia, Sherlock Holmes i książki Shakespeare'a szybko trafiły na półkę ulubionych mimo że nie były odpowiednie na tak młody wiek. Chłopak dalej kontynuował naukę w szkole muzycznej powtarzając sobie, że jego matka by tego chciała. W taki sposób życie dzieciaka zaczęło kręcić się wokół szkoły, nauki, psychologów, muzyki i czytania książek. Jego relacje z siostrą zaczęły się pogarszać, a w szkole ograniczał kontakty z ludźmi zajmując się czytaniem. Nawet na przerwach. Po co jeść kanapki skoro można czytać?
Gdy Keme miał 9,5 lat jego ojciec oświadczył mu, że dostanie nową mamusię. NOWĄ! Evan i Cora wzięli szybki ślub. Oczywiście nikt z dzieciątek nie wiedział skąd tatuś ma nową mamusię. Jednak Nyree wiedział, że nowa mamusia jest nieźle zamulona i prawdopodobnie głupia. Domyślił się tego obserwując jej nieporadne ruchy, niezorganizowanie oraz zmulony wyraz twarzy. Jednak owa obca kobieta była dla niego bardzo miła i rozmawiała z nim. Z Nyree'm mało kto rozmawiał, no bo po co? Jednak nowa mamusia chciała z nim rozmawiać. Pytała go o wiele rzeczy, ale w mniej nachalny sposób niż psycholodzy. Często podrzucała mu różne książki, drukowała nuty, przeprowadzała długie rozmowy na niezbyt obszerne tematy, nauczyła go grać w gry komputerowe i często oglądała z nim filmy. Po prostu chciała mu pomóc. I tak się stało. Właśnie dzięki jej pomocy jak i psychologów znowu zaświeciło dla niego słońce. W wieku 11 lat udało się go wyleczyć z anhedonii, a do tego nauczył się nawiązywać kontakty międzyludzkie i je utrzymywać w dobrym stanie. Szkoda tylko, że leczenie trwało tak długo i mimo że lekarze uznali, że już z nim lepiej, postanowili dalej przepisywać mu jego kolorowe leki, które będzie musiał brać zapewne do końca życia. Właśnie wtedy chłopak skończył Primary School i szkołę muzyczną. Wraz ze swoimi świetnymi ocenami dostał się do Middle School. Kilka dni przed rozpoczęciem roku szkolnego zrobił sobie w jednym z nielegalnych studiów tatuażu napis na plecach Never look back, który przez bardzo długi czas ukrywał. Tak więc lata mijały, chłopak poświęcał się swoim zainteresowaniom jak i zaczął przyjaźnić się z osobami z rocznik, a Saki dalej maniaczyła w gry. Will ponownie zapisał się do muzycznej na czteroletni cykl gitary. Gdy chłopak miał 13 lat i był w ostatniej klasie Middle School, jedna z jego koleżanek w klasie postanowiła wyznać mu miłość. Trochę zdezorientowany Nyree zignorował ją i później porozmawiał z psychologiem. „Będzie lepiej Nyree. Lepiej poznasz ludzkie uczucia. Będzie dobrze”. Tak więc zachęcony przez durnych lekarzy chłopak poszedł pogadać z [link widoczny dla zalogowanych]. W ten sposób Nyree mógł z czystym sercem zmienić sobie status na Facebooku na 'w związku'. Niecały rok później chłopak skończył szkołę przejściową i ku swojej uciesze ruszył do High School imienia sir Arthura Conana Doyle'a. Gdy był w pierwszej klasie, jego rodzice zaczęli się dosyć mocno kłócić, a świat znowu stał się dla Williama szary. Nawet kolorowe tableteczki przestały być takie kolorowe. Któregoś dnia rodzice mocno się pokłócili o niego i o to, że jest 'psychiczny'. Zdenerwowany chłopak wyszedł z domu i spędził noc ze swoją dziewczyną. Nad ranem wyśliznął się z jej sypialni, ruszył na cmentarz gdzie spędził pół dnia aż Cora go znalazła. Oczywiście nad grobem matki. Druga mamusia zabrała go do domku mimo wielu sprzeciwów, ataków złości i gróźb, że wszystkich pomorduje. Akurat to nieźle zadziwiło kobietę. Przecież on był taki normalny! Po powrocie do domu ojciec go zignorował, a zasmucony Nyree poprosił Corę o jakiś adres do dobrego psychologa, bo ci do tej pory wydawali mu się być beznadziejni. Wtedy właśnie Nyree poznał [link widoczny dla zalogowanych] – 22-letnią psycholog świeżo po studiach. Cora wtedy powiadomiła chłopaka, że rodzice Lorelei również są psychologami więc w razie problemów i oni mogą mu pomóc. Zapowiadało się świetnie. Po pierwszych wizytach u Lorelei chłopak zaczął czuć się troszkę lepiej, ale za to jego dziewczyna zaczęła się wykłócać o to, że spędza z Lorelei czasu więcej z nią. Później sytuacja w domu zaczęła się pogarszać, chłopak coraz częściej uciekał na noc aż do czasu gdy w domu padło słowo rozwód.
Później w domu chłopaka zaczęła pojawiać się nowa kobieta, a do ich rodziny dołączyła Yoshida Fujimoto – młoda sekretarka ojca u której rodziny zatrzymał się Evan i Sylvia po urodzeniu się Saki. Yoshida zajęła miejsce Cory gotując, sprzątając, piorąc i zajęła jedną z sypialni na piętrze. Podczas tego wszystkiego chłopak znowu zaczynał być aspołeczny. Bywał też coraz bardziej agresywny i drażliwy w stosunkach z uczniami jak i nauczycielami. Niecały miesiąc przed końcem pierwszej klasy zerwał z Elise twierdząc, że „związki z ludźmi to tylko strata czasu i zawsze źle się kończą”. Później już nigdy nie zobaczył blondwłosej Elise. W drugiej klasie chłopak stawał się coraz gorszy. Wycofywał się z społeczeństwa, gdy ktoś zwracał na niego uwagę robił się chamski i agresywny. Jego oceny znacznie spadły. Później musiał razem z siostrą uczestniczyć w kolejnym ślubie ojca. Bo oto nowa mamusia! Niestety ta była o wiele gorsza. Wysługiwała się wszystkimi i nawet nie potrafiła zrobić prania bez Yoshidy. Była osobą, którą Nyree znienawidził najbardziej w swoim krótkim życiu. Gdy tylko ją widział, zaczynał kłótnie i ją obrażać. Oczywiście ONA robiła to samo i skarżyła się Evanowi. Gdy Nyree wreszcie dostał się do trzeciej klasy z średnią C, zaczął palić, czasami pić, wagarował i znęcał się nad ludźmi. Ot tak. Jego życie zmieniło się gdy spotkał swojego przyjaciela z podstawówki – Michaela Jelly, który nie zdał dwa razy w 4 klasie Primary School i aktualnie był na II roczniku. Wtedy Nyree stał się trochę bardziej otwarty. Przez pierwsze dni świetnie się dogadywali, a potem Michael zobaczył siostrę Keme'a – Saki. Pierwszą i ostatnią rzeczą jaką powiedział na jej temat było „Saki to fajna dupa. Brałbym”. Później został kopnięciem powalony na ziemię i oberwał cztery razy w twarz. Nyree powiedział wtedy do Michaela zmieniony cytat Szekspira „Bić albo nie bić, oto jest pytanie”, pociągnął Jelly'ego za włosy i uderzył z kolana w nos. Po tym wybryku Michael trafił do szpitala, a Nyree został na trzy tygodnie zawieszony w prawach ucznia. Oczywiście nieźle oberwał w domu i zabrano mu wszystkie jego książki co było dla chłopaka najgorszą karą. Resztę roku szkolnego spędził na ignorowaniu nauczycieli, noszeniu słodkiego do szkoły (i pomarańczy) i jednego zeszytu do wszystkiego, biciu irytujących ludzi oraz znęcaniu się nad Michaelem, który kilka miesięcy przed końcem roku szkolnego zaczął chodzić z Victorią Poorhouse z rocznika Saki. Keats w maju dostał od wychowawcy zagrożenia. Z wszystkich możliwych przedmiotów. Keats w ciągu trzech tygodni poprawił prawie wszystkie oprócz dwóch – WF'u i Angielskiego. Wtedy właśnie poprosił Saki by włamała się na stronę szkoły oraz dziennik internetowy by pozmieniała mu oceny z tych przedmiotów. Niestety wszystko szybko się wydało – Saki i Nyree zostali zawieszeni w prawach ucznia do końca roku, rodzice zabrali im internet i książki, a Nyree nie zdał do czwartej klasy. Następstwa tego postępowania były jeszcze gorsze. Któregoś dnia Nyree zauważył, że jego siostrzyczka dziwnie się zachowuje. Przez cały dzień uważnie ją obserwował. Po wyjściu ojca i podczas nieuwagi szatyna, Saki Keats dziwnie szybko wśliznęła się do łazienki co akurat usłyszał. Usłyszał również jak wlewa wodę do wanny mimo że zawsze używała prysznica. Chłopak zaczął kręcić się w okolicach łazienki nasłuchując. Dopiero po chwili usłyszał jak wchodzi do pełnej po brzegi wanny z której woda zaczęła się wylewać na kafelki. Przez kolejne minuty Saki nie dawała znaku życia. Szatyn mimo wcześniejszych przypuszczeń dopiero teraz zaczął pukać do drzwi wymawiając niepewnie jej imię. Bez odpowiedzi. Ponownie. I znowu brak odpowiedzi. Tym razem Keats nie zamierzał bezczynnie stać po drugiej stronie drzwi jak sprzed 9 lat. Mocnym kopnięciem wyłamał zamek i wbiegł do łazienki w której zastał siostrę z podciętą żyłą leżącą w wannie. Przez chwilę stał jak sparaliżowany powstrzymując łzy. Dopiero po chwili odzyskał nad sobą kontrolę i wyciągnął bezwładną siostrę z wanny. Kilka razy uderzył ją w twarz próbując ocucić bez skutku. Szybko chwycił apteczkę i wyciągnął z niej opaskę uciskową oraz bandaż. Udzielił pierwszej pomocy najlepiej jak potrafił, ale Saki ciągle była nieprzytomna. Nyree nie wiedział czy ma dzwonić na pogotowie czy dalej próbować ją ratować po swojemu. Jednak drugi pomysł wziął górę nad umysłem chłopaka wspominając mu, że gdy ostatnio dzwonił po pomoc, jego bliska osoba umarła. Keme sięgnął po sól trzeźwiącą i przystawił ją do nosa siostry. Szybko się ocuciła i spojrzała na brata ze złością. Ten z powagą zdjął jej opaskę uciskową i założył bandaż po czym wziął na ręce bez słowa. Dziewczyna szamotała się gadając ciągle o internecie i Kill Ballad. Keats był już u skraju wytrzymałości. Zostawił ją w pokoju i ruszył do łazienki by spuścić wodę z jej krwią, a później przyniósł do jej pokoju silne leki przeciwbólowe, kolorowe tableteczki oraz dużą wstążkę, którą miał zawiązany swój największy model samolotu wiszący nad sufitem. Założył siostrze ową dużą, żółtą wstążkę na opatrunek i zawiązał w kokardkę. Spojrzał na nią jeszcze raz krzywiąc się i pomyślał, że rana musi ją boleć i że kolorowe tableteczki mogą jej pomóc. Dlatego wcisnął jej do ust przeciwbólowe i kolorowe wesołe tabletki oraz rozkazał połknąć. Później mimo sprzeciwów przebrał ją w piżamkę. Jak się spodziewał, Saki nawrzeszczała na niego powtarzając, że jest debilem i że chce internet. Próg wytrzymałości Will'a sięgnął punktu zerowego, chłopak sięgnął po stojący na jej półce model samolotu, który jej dał przed laty (trzeba dodać, że model był pokaźnych rozmiarów). Chwycił model za ogon i z całej siły grzmotnął Saki w łeb. Otworzył okno, zamknął jej pokój na klucz jak i łazienkę, a potem ruszył na dół do nowej mamusi Charity która właśnie darła się na Yoshidę. Keats po drodze zdążył chwycić nóż z kuchni i schować go w kieszeni bluzy. Uśmiechnął się przymilnie do Charity i rozkazał jej zadzwonić do dostawcy internetowego i włączyć internet. Wyśmiała go. Wyśmiała osobę o wyższym ilorazie inteligencji od niej z nożem w kieszeni. Zabawne. Nyree postanowił odpuścić sobie przemiłe uśmiechy i spojrzał na nią wzrokiem obłąkańca. Szybkim ruchem chwycił Yoshidę i przyciągnął ją do siebie przystawiając jej do szyi zabrany nóż. „Dzwoń do dostawcy albo ją zabiję. Zabiję głupią Japonkę, którą się ciągle wysługujesz. Jak ty biedaczyno sobie poradzisz?” - zapytał z nienawiścią w oczach i zaśmiał się głośno jak na psychopatę przystało. Spojrzał na trzęsącą się Yoshidę i ze spokojem szepnął jej do ucha po japońsku - „Nawet gdy tego nie zrobi, nie zabiję cię”. Fujimoto wyglądała na zaskoczoną gdyż Keats nigdy nie powiedział jej, że mówi po japońsku. Keme jeszcze raz spojrzał na Charity śmiejąc się aż ta wreszcie popłakała się i wybrała numer do dostawcy prosząc przez łzy o ponowne dostarczenie internetu. Zadowolony Nyree odepchnął Yoshidę, która świetnie udając upadła na ziemię i zalała się łzami. Szatyn szybko wybiegł z domu i dla zmyłki pobiegł w stronę miasta po czym zawrócił. Gdy dotarł do domu, wspiął się po rynnie na piętro, a później wskoczył przez okno do pokoju siostry gdzie spędził noc na krześle doglądając jej.
Następnego dnia Saki obudziła się w swoim pokoju zadymionym przez dym z papierosów, które jej brat wypalał przez całą noc. Wtedy zauważyła, że szatyn z psychopatycznym uśmiechem trzymał w ręce czerwony mazak. Chwilę potem zrobił jej 'ospę' i sfotografował ją aparatem zamierzając potem pokazać zdjęcie rodzicom by usprawiedliwić jej 'nieobecność'. Z pustym wzrokiem oznajmił jej, że podłączył internet i że ma nie wychodzić przez tydzień z pokoju oraz że ma nie zdejmować kokardki, bo ją zabije. Tego samego dnia chłopak zrobił sobie tatuaż drutu kolczastego na lewym nadgarstku. Po owym tygodniu sprawdził stan rany siostry i zabrał zakrwawiony bandaż po czym spalił go w piecu. Jedyną rzeczą jaka została Saki po próbie samobójstwa była blizna ukryta pod wstążką, którą Nyree zakazał jej zdejmować. W tym samym tygodniu Nyree ruszył na drugą najostrzejszą wojnę z macochą i ojcem. Zdecydował, że on i Saki muszą się usamodzielnić, a nie żyć wyłącznie NIĄ i Yoshidą. Przypomniał im, że za rok się wyprowadzi i że ma na to fundusze oraz że Saki niedługo też będzie musiała to zrobić, ale „ona jest przecież taka niesamodzielna! Tylko jej komputer w głowie, a dla mnie liczą się tylko książki i romanse z Elise” (nigdy nie powiedział ojcu, że z nią zerwał. Dzięki temu mógł wymykać się z domu i wychodzić na bardzo długie spacery). Tym argumentem przekonał ich do oddania kluczyków do drugiej części domu. Oczywiście tej większej. Po wojence ruszył do pokoju Saki i obwieścił, że dom jest ich. Nyree dwa miesiące wakacji (oprócz czytania, grania na komputerze, składania modeli samolotów, pisania na czacie i dręczeniu macochy) spędził gotując, piorąc, sprzątając i robiąc wszystko co trzeba do utrzymania mieszkania i domowników przy życiu. Często jednak wołał Yashidę do pomocy. Wolał ją tylko prosić o pomoc niż wysługiwać się nią jak jego durna macocha. Jak się później okazało, za grożenie nożem Yoshidzie i Charity nie został ukarany – Yoshida zaprzeczyła wszystkiemu co powiedziała Charity tylko dlatego, że dostała od Nyree'a łapówkę. Próba samobójstwa Saki również nie wyszła na jaw, a na żółtą wstążkę nikt nie zwrócił uwagi.
Po powrocie do szkoły okazało się, że Keme jest na roczniku ze swoim kolegą z Primary – Michaelem, który był jednocześnie jego ofiarą. Dopiero wtedy dowiedział się, że w czerwcu wcześniejszego roku szkolnego wywalono go z klubu pisarzy. Dlatego zapisał się do klubu detektywistycznego, który jaki jedyny mu się podobał. Później nastąpiły samobójstwa, które w pewnym stopniu zainteresowały Keatsa.
„Ostatnio jest za dużo samobójstw. Zdecydowanie za wiele”
Szkoła: III klasa (95 rocznik) + klub detektywistyczny
Charakter:
„Witaj Nyree. Opowiedz nam trochę więcej o sobie”
Charakter Nyree'a trudno jednoznacznie zdefiniować, ale zdecydowanie jest zmienny. Jeśli chodzi o emocje, Nyree potrafi je ukrywać. W szkole często jest agresywny i potrafi uderzyć kogoś za nieadekwatne do sytuacji zachowanie lub po prostu za bycie debilem. Gdy zobaczy, że ktoś znęca się nad słabszym – może wstać i przywalić dręczycielowi tak, że kilka tygodni spędzi w szpitalu. Oprócz tego Nyree ignoruje ludzi, którzy nie mają ważnej roli w jego życiu chyba, że na chwilę wybiją się z „bycia nikim”. Keme często zaprzecza swojemu zdaniu wypowiedzianemu do Elise czyli „związki z ludźmi to tylko strata czasu i zawsze źle się kończą”. Chłopak lubi kontaktować z ludźmi, których uważa za ciekawych i normalnych. Nie za debili. Warto też wspomnieć, że Nyree robi zawsze to co chce. Nie obchodzi go to co myślą o nim inni, gdyż inne osoby poza nim i siostrą są dla niego nikim. Ważną cechą chłopaka jest też bezpośredniość i szczerość. Źle się zachowałeś lub jesteś debilem? Nyree powie ci to wprost prędzej czy później. Nyree zazwyczaj woli robić wszystko sam. Prędzej zrobi sobie krzywdę niż poprosi kogoś o pomoc. Prawie nigdy nie przeprasza, bo za co? Za szczerość? Za arogancję do głupich osób? Za bicie osób, które na to zasługują?
Chłopak dla siostry jest w stanie zrobić wszystko i martwi się o nią mimo że często twierdzi, że nie obchodzi go to co robi. Zapewne zamartwianie się o nią wzięło się od lęku przed śmiercią bliskich. Już raz jego siostra próbowała się zabić, a ich matka umarła. Nie ma co się dziwić, że pragnie ją chronić. Oprócz tego można stwierdzić, że Nyree jest odważny co czasami idzie w parze z głupotą taką jak ratowanie siostry samemu, bo po ostatnim dzwonieniu po pomoc mamusia umarła. Możliwe, że w głębi duszy pragnie być bohaterem. Nyree nie lubi mówić zbyt dużo o sobie. I tak zna swoją biografię na pamięć powtarzając ją wszystkim psychologom. Szatyn często bywa lekkomyślny co można powiązać z wyżej wymienionym ratowaniem siostry lub robieniu tatuaży 'na cholerę'. W duszy ciągle jest zagubionym 9-latkiem choć na zewnątrz skrywa się pod maską powagi. Często ignoruje otoczenie jak ludzi w szkole lub odpycha ich swoją powaga lub złośliwością. Jednak i on potrafi się rozkręcić, uśmiechnąć się szczerze oraz zaśmiać się z jakiegoś żartu (o ile ten żart nie obraża pomarańczy i samolotów). Zazwyczaj wtedy ukazuje się jego prawdziwy charakter. W domu wykłóca się z 'rodzicami' co prawie zawsze niszczy mu humor, ale szybko poprawia go sobie psychotropami, rozmowami z Lorelei lub jedzeniem słodkiego i pomarańczy. Jedną z cech chłopaka, które trudno ocenić jest akceptacja wszystkiego co się dzieje. Niebieskooki zdaje sobie sprawę, że jest chory psychiczne i że ma w sobie coś z psychopaty. Upewnił się o tym podczas akcji po próbie samobójstwa Saki. Wie też, że jego wyleczona ale czasami powracająca anhedonia jest podobna do depresji matki, która źle skończyła. Jednak to akceptuje. Akceptuje też to, że nie zdał.
Life goes on and never look back, Nyree. Never look back.

Umiejętności i dodatkowe informacje:
- Jego imię można czytać jako Nyre jak i Nyree. Dodatkowe 'e' w imieniu jest błędem urzędniczek.
- W internecie często ma nick Ofelia od bohaterki utworu Hamlet. Jest rekordzistą przeczytanych książek na likeread (wymyślony odpowiednik polskiego lubimyczytac.pl).
- Jest wybitnie uzdolniony i bardzo łatwo przyswaja wiedzę. Gdy się postara potrafi w półtora tygodnia poprawić zagrożenie na piątkę.
- Mówi biegle po polsku, japońsku i francusku.
- Gra na fortepianie i gitarze.
- Kocha książki. Szczególnie uwielbia Sherlocka Holmesa, dzieła Szekspira i Mitologię.
- Oczywiście kocha też serial Sherlock i wszystkie thrillery detektywistyczne. Anime też nie pogardzi. Szczególnie jeżeli to horror, thriller, dramat lub detektywistyczny.
- Nienawidzi oglądać filmu Kevin sam w domu. Zapewne dlatego, że sam to przeżył.
- Wierzy, że dzieci biorą się z rzeczy – chłopcy z pomarańczy, a dziewczynki z samolotów. Jednocześnie wie, że to nie tak wygląda.
- Kocha samoloty i ma w pokoju sporą kolekcję modelów. Bardzo sporą. I wielki model przyczepiony do sufitu metalowymi linami wiszący obok przyczepionych marionetek.
- Nienawidzi Charity Keats z wzajemnością. Głównie przez nią nie zdał i powtarza trzecią klasę.
- Kocha jeść ryż, makaron (najbardziej sojowy), pomarańcze i wszystko co słodkie. Jest wegetarianinem.
- Do szkoły nosi jeden wielki zeszyt do wszystkich przedmiotów. Resztę miejsca zajmują książki dopiero czytane, słodycze których ma aż nadto. I oczywiście pomarańcze.
- Oprócz Michaela nie ma przyjaciół. Wielu ludzi uważa go za osobę aspołeczną, brutala lub psychopatę. Mimo to Keme czasami potrafi do kogoś podejść i nawiązać znajomość lub polepszyć relacje. Zazwyczaj woli zagadać do dziewczyn niż do kolegów z klasy.
- Szatyn postrzega ludzi rzeczowo. Dostał siostrę z samolotu, nową mamusię od tatusia i dziewczynę od psychologów. Chłopak czasami rozmyśla o własnym sklepie z ludźmi zamkniętymi w klatkach.
- Prawie nigdy nie przeprasza jak i nie prosi o pomoc.
- Często przedstawia się różnymi imionami.
- Po samobójstwie matki popadł z anhedonię. W wieku 11-lat został wyleczony. Czasami jednak spoglądając na niego można mieć wrażenie, że został hedonistą a innym razem, że jest aspołeczny.
- Interesuje się bronią oraz wnętrzem człowieka. Dokładniej narządami wewnętrznymi. Zna na pamięć pierwszą pomoc i kocha biologię.
- Nie ma żadnych problemów z zaśnięciem. Nawet trzy godziny snu starczają mu na cały dzień. Do tego potrafi spać z otwartymi oczami - zazwyczaj wygląda wtedy jakby się ućpał, a na jego twarzy pojawia się chytry uśmieszek, który po krótkim czasie wydaje się być głupkowaty.
- Jest zauroczony w swojej psycholog.
- Uzależniony od nikotyny.
- Trzyma w słoiku do pierniczków swoje psychotropy – głównie przeciwdepresyjne – które nazywa kolorowymi tableteczkami. Za nimi ukrywa kilka strzykawek z [link widoczny dla zalogowanych].
- Keats trzyma w kącie pokoju doniczkę z drzewkiem pomarańczowym na którym urósł mu jeden owoc. Narysował mu buźkę markerem i nazwał Wesołą Pomarańczą choć czasami jest też [link widoczny dla zalogowanych].
- W wieku 16 lat zrobił prawo jazdy i poprosił o samochód Alfa Romeo Spider 8c. Kilka razy się przejechał, a potem porzucił jazdę samochodem dla spacerków do szkoły i gadania do pomarańczy przemycanych w torbie. Jednak po podzieleniu domu i powrocie do szkoły musiał powrócić do jeżdżenia swoją Alfą.
- Chłopak często pakuje sobie makaron sojowy z warzywami do plastikowego pudełka i zjada w drodze do szkoły o ile idzie na piechotę.
- Jest oburęczny. Lewą ręką podrabiał sobie zwolnienia z WF-u.
- Potrafi gotować, prać, sprzątać i robić zakupy. Ale tylko pierwszą czynność wykonuje z zamiłowaniem.
- Nosi tylko pomarańczowe skarpetki.
- Jego jedynym lękiem jest śmierć bliskich (czyt. siostrzyczki).
- Potrafi się nieźle bić mimo niedowagi, a głównie od niego obrywa Michael Jelly i najgorsi debile.

Rodzina:
Evan Keats 39l. – tata
Sylvia Keats 27l. w dniu śmierci – mama
Cora Silting 29l. – druga żona Evana
Charity Keats 28l. – trzecie żona Evana
Saki Sora Keats 15 ¾l. – siostra
Yoshida Fujimoto 27l. – dawna opiekunka Nyree'a i Saki. Aktualnie pracuje u nich w domu i jest sekretarką ojca
Lorelei Cassian 24,5l. – psycholog Nyree'a

Akcept!
Sp.